με σκορ 3-0
της Κάλιαρι στην Σαρδηνία
με τον Λαουτάρο Μαρτίνες
να σκοράρει ξανά με τη φανέλα της.
(53’ Μπαστόνι, 71’ Λαουτάρο, 78’ Τσαλχάνογλου)
https://www.fosonline.gr/podosfairo/diethni/article/328575/kaliari-inter-0-3-perasma-protathlitrias-apo-ti-sardinia
https://interfanofgreece.blogspot.com/2024/12/0-3.html
επικράτησε 102-89 του Άρη
στη SUNEL Arena
για τη 12η αγωνιστική της Stoiximan GBL.
https://www.sport24.gr/basket/aek-betsson-aris-102-89-o-dikefalos-eftase-stin-evdomi-niki-me-koryfaio-ton-cheil.10435296.html
ήταν Έλληνας καλαθοσφαιριστής της ΑΕΚ και μια από τις ιστορικές μορφές
της ομάδας. Αγωνιζόταν στη θέση του πλέι μέικερ.
Αγωνίστηκε στον Πανελλήνιο και κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1957,
στον Ηρακλή την περίοδο 1960-61[1] και στη συνέχεια στην ΑΕΚ
έως το τέλος της ζωής του.
Κατέκτησε με την ΑΕΚ 4 πρωταθλήματα (1963, 1964, 1965, 1966).[2]
Προσβλήθηκε από καρκίνο στους λεμφαδένες[3][4],
ενώ ήταν εν ενεργεία αθλητής της ΑΕΚ.
Η ασθένεια δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί στον μικρό τελικό
του φάιναλ φορ κυπέλλου πρωταθλητριών το Μάρτιο του 1966
και μετά την ήττα στον ημιτελικό από την Σλάβια Πράγας
επέστρεψε στην Αθήνα. Αυτή η αναμέτρηση ήταν και η τελευταία του,
αφού απεβίωσε λίγους μήνες αργότερα, στις 28 Δεκεμβρίου 1966 σε ηλικία 29 ετών.
Το 1966 είχε αγωνιστεί μαζί με τον Χρήστο Ζούπα στην Μικτή Ευρώπης.
Οι συναθλητές τίμησαν τη μνήμη του αγωνιζόμενοι
και γι' αυτόν στο τελικό του κυπέλλου κυπελλούχων το 1968.
Για εκείνους δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί μέλος της ομάδας
και γι' αυτό το λόγο στις 6 Απριλίου 2008
βραβεύτηκε μαζί με την ομάδα της ΑΕΚ,
η οποία κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων το 1968,
για τα 40 χρόνια από την ημέρα εκείνη.[5]
Το 1989 ολοκληρώθηκε το κλειστό γήπεδο μπάσκετ που πήρε το όνομα
"Γιώργος Μόσχος" προς τιμήν του. Το γήπεδο κατεδαφίστηκε το 2003
μαζί με το Στάδιο "Νίκος Γκούμας".
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%BF%CF%82
https://www.sport-fm.gr/article/Stories/giwrgos-mosxos-56-xronia-xwris-ton-megalo-kodo-tis-aek/4347571
για φιλική αναμέτρηση στο πλαίσιο του τουρνουά "Ακρόπολις".
Το Ολυμπιακό στάδιο συμπλήρωσε ένα χρόνο και κάτι μήνες από την ολοκλήρωση του,
ήταν ακόμη ένα ουδέτερο γήπεδο
που ούτε καν η Εθνική ομάδα δεν χρησιμοποιούσε ως έδρα.
Ωστόσο στο στάδιο αυτό είχαν ήδη φιλοξενηθεί οι Πανευρωπαϊκοί στίβου (1982)
αλλά και ο τελικός του κυπέλλου πρωταθλητριών (champions league) του 1983.
Στον τελικό αυτό, λίγους μήνες πριν,
η αντίπαλος της ΑΕΚ κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο απέναντι στην Γιουβέντους, κερδίζοντας την 1-0.
Το Γερμανικό πρωτάθλημα βρισκόταν σε καθιερωμένη χειμερινή διακοπή,
το Αμβούργο ήταν στην πέμπτη θέση, εκείνη τη χρονική περίοδο,
είχε χάσει 2-0 από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Στουτγκάρδη πριν την διακοπή αυτή.
Η ΑΕΚ μια εβδομάδα πριν ζορίστηκε
και απέκλεισε από το κύπελλο τον Διαγόρα μέσα στη Ρόδο
στη διαδικασία των πέναλτι, στο πρωτάθλημα είχε μείνει πολύ πίσω αλλά ήταν
η εν ενεργεία κυπελλούχος Ελλάδος αφού στο ίδιο γήπεδο λίγους μήνες
πριν κατέκτησε το τρόπαιο κερδίζοντας 2-0 τον ΠΑΟΚ.
Στο κατάμεστο ΟΑΚΑ το Αμβούργο κέρδισε 3-2 την ΑΕΚ, η οποία πήγε με 1-1
έως το ημίχρονο (14’ Χάνσεν – 19’ Δίντσικος) αλλά δέχθηκε δύο γκολ από τους Χάνσεν
και Βούτκε στο 65’ και στο 75’ αντίστοιχα. Ο Μανώλης Κώττης έκλεισε το σκορ στο 84’.
Την ίδια μέρα στο ίδιο γήπεδο έγινε ο άλλος αγώνας του τουρνουά ανάμεσα
στον Ολυμπιακό και την Ουντινέζε, του Ζίκο, όπου οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν 1-0.
Στον τελικό ο Ολυμπιακός έχασε με 5-4 στα πέναλτι από το Αμβούργο (0-0).
Η σύνθεση του Χέλμουτ Σενέκοβιτς στον αγώνα
με τους Πρωταθλητές Ευρώπης ήταν Στεργιούδας, Π. Παπαϊωάννου,
Παραπραστανίτης, Μανωλάς, Καραγκιοζόπουλος (46' Ραβούσης), Γεωργαμλής,
Δίντσικος (71' Αρδίζογλου), Χριστόπουλος (71' Μπαλής), Λάνγκλεϊ (75' Κώττης),
Βλάχος, Μαύρος.
